κολοφώνιος

-α, -ον (AM κολοφώνιος, -ία, -ιον, Α και κολοφώνειος, -εία, -ειον)

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην αρχαία πόλη Κολοφώνα

2. (το αρσ. και θηλ. ως κύριο όν.) ο Κολοφώνιος, η Κολοφωνία

ο ή η κάτοικος τής πόλης αυτής («ἐκτήσαντο δὲ ποτε καὶ ναυτικὴν ἀξιόλογον δύναμιν Κολοφώνιοι», Στράβ.)

νεοελλ.

το ουδ. ως ουσ. το κολοφώνιο

χημ. στερεό υπόλειμμα τής απόσταξης τού αιθέριου ελαίου τής τερεβινθίνης, που παράγεται κατά τη διαδικασία τής εκχύλισης τών ελαιορητινών, οι οποίες εξάγονται από ορισμένα κωνοφόρα δέντρα τού είδους pinus και ιδίως από το πεύκο

μσν.-αρχ.

το θηλ. ως ουσ. ή κολοφωνία

είδος ρητίνης

αρχ.

1. (το θηλ., ως ουσ.) είδος φυτού, η σκαμμωνία*

2. το ουδ. ως ουσ. το κολοφώνιον

α) είδος υποδήματος

β) είδος λαχανικού

γ) μέτρο οίνου στην Αίγυπτο

3. φρ. «κολοφώνιον σχῆμα» — σχήμα λόγου κατά τό οποίο χρησιμοποιείται η δοτική αντί τής συνήθους γενικής: «ἡ κεφαλὴ τῷ ἀνθρώπῳ» = ἡ κεφαλὴ τοῡ ἀνθρώπου».

[ΕΤΥΜΟΛ. < κολοφών (ή Κολοφών) + επίθημα -ιος / -ειος].